Sunday, July 31, 2016

MENCARI MAKNA DAN BERKAH BULAN APIT, KAPIT, SELO ATAU DZUL QA’DAH

Views :


Ramadhan telah berlalu meninggalkan kita, begitu juga Syawwal akan segera berlalu. Semoga kita termasuk hamba-hamba Allah yang telah memanfaatkan kehadiran bulan-bulan tersebut dengan maksimal. Sehingga yang ada saat ini adalah rasa bahagia atas meningkatnya kualitas diri dan semangat baru untuk menata diri di bulan-bulan berikutnya. Karena hanya orang-orang yang beriman lah yang mampu memanfaatkan waktunya dengan penuh manfaat dan jauh dari kesia-siaan.
Syawwal akan berlalu, kini kita akan memasuki bulan Dzulqa’dah. Bulan Dzulqa’dah adalah bulan antara (ditengah) Syawal dan dzul Hijjah kata orang jawa antara syawal dan besar sehingga orang jawa menyebutnya dengan sebutan Apit. Ada juga yang menyebut bulan Kapit yang secara bahasa kapit berasal dari kata hafidz yang dalam bahasa arab berarti menjaga atau memelihara. Yang dimaksud di sini adalah menjaga atau memelihara kesucian bulan ini dari peperangan atau larangan lainnya. Karena di dalam alQur’an Kapit atau dzulqa’dah termasuk as Syahrul Haram, bulan suci dan mulia, selain dari rajab, dzulhijah, dan muharram. Namun orang Jawa biasa menyebut kata hafidz dengan sebutan kapit. Di sebagian daerah orang jawa juga menyebut dengan bulan Selo (kesesel barang olo atau kemasukan barang yang jelek).
Bulan Dzul Qo’dah yang biasa disebut orang jawa dengan sebutan bulan Selo ini, bukanlah bulan yang penuh dengan bencana (olo dalam bahasa jawa) tapi bulan penuh barokah, penuh dengan semangat untuk berbuat baik, sebab ada larangan khusus (QS. At-Taubah 36) untuk tidak berbuat dholim selama bulan-bulan mulia, termasuk pada bulan Dzul Qo’dah ini.
Kepercayaan orang jawa tersebut sangat dipengaruhi oleh pemaknaan bulan Dzul Qo’dah yang diartikan dengan bulan Selo yang diterjemahkan dengan bulan seselane olo (kejelekan). Padahal bulan selo itu ada kesalahan ucapan bila dikonotasikan dengan arti kata Qa’dah yang berasal dari kata Qa’ada yang artinya duduk, maka yang tepat adalah bulan Sila (duduk bersila, seperti kebiasaan orang yang berdzikir).
Bulan Dzul Qo’dah termasuk salah satu dari 4 bulan yang dimuliakan oleh Allah:
إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمٰوَاتِ وَالأرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ
“Sesungguhnya bilangan bulan pada sisi Allah ialah dua belas bulan, dalam ketetapan Allah di waktu Dia menciptakan langit dan bumi, di antaranya empat bulan yang mulia.” (Q.S. At Tawbah:36)
عَنْ أَبِي بَكْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِنَّ الزَّمَانَ قَدْ اسْتَدَارَ كَهَيْئَتِهِ يَوْمَ خَلَقَ اللَّهُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ السَّنَةُ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ثَلَاثٌ مُتَوَالِيَاتٌ ذُو الْقَعْدَةِ وَذُو الْحِجَّةِ وَالْمُحَرَّمُ وَرَجَبُ مُضَرَ الَّذِي بَيْنَ جُمَادَى وَشَعْبَانَ
Dari Abu Bakrah RA dari Nabi Muhammad SAW beliau bersabda: “Sesungguhnya zaman telah berputar seperti keadaannya ketika Allah menciptakan langit dan bumi, dalam setahun itu terdapat dua belas bulan. Empa di antaranya adalah bulan haram (disucikan). Tiga dari bulan itu jatuh secara berurutan, yaitu Dzulqo’dah, Dzulhijjah, dan Muharram. Sedangkan Rajab (yang disebut juga syahrul mudhar) terletak di antara jumada dan sya’ban.”
Terdapat riwayat dari beberapa ulama Salaf bahwa mereka suka menunaikan umrah pada bulan Dzul Qa’dah. [Lathaa-iful Ma’aarif hal. 456] Akan tetapi, ini tidak menunjukkan bahwa umrah di bulan Dzul Qa’dah lebih utama dari pada umrah di bulan Ramadhan. Karena telah jelas dalil-dalil tentang besarnya keutamaan umrah di bulan Ramadhan sebagaimana yang telah dijelaskan. [lihat juga Zaadul Ma’aad II/95-96]
Di antara keistimewaan lain dari bulan Dzul Qa’dah, bahwa Allah SWT berjanji kepada Nabi Musa AS untuk berbicara dengannya selama tiga puluh malam di bulan Dzul Qa’dah, ditambah sepuluh malam di bulan Dzul Hijjah berdasarkan pendapat mayoritas para ahli tafsir. [Tafsir Ibni Katsir II/244] Sebagaimana firman Allah SWT:
وَوَاعَدْنَا مُوسَىٰ ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ‌
“Dan telah Kami janjikan kepada Musa (memberikan Taurat) sesudah berlalu waktu tiga puluh malam, dan Kami sempurnakan jumlah malam itu dengan sepuluh (malam lagi)…” (Qs. al-A’raaf: 142)
Disebutkan dalam kitab “An-Nashaihud Diniyyah” karangan Al-Habib Al-Imam Abdullah bin Alwi Al-Haddad bahwasanya :
1.      Puasa 1 hari di bulan-bulan yang dimuliakan oleh Allah, pahalanya setara dengan puasa 30 hari di luar bulan-bulan mulia. Dan puasa 1 hari di bulan Ramadhan setara dengan puasa 30 hari di bulan yang dimuliakan oleh Allah.
2.      Barangsiapa puasa 3 hari berturut-turut (kamis, jumat dan sabtu) di bulan-bulan yang dimuliakan oleh Allah, maka Allah akan menjauhkan orang tersebut dari siksa api neraka.

(Santri Abadi PP. MUS-YQ)

Friday, July 29, 2016

KHUTBAH BAHASA JAWA: ANCAMAN DAYYUTS

Views :
KHUTBAH PERTAMA
 اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمِيْنَ اَلَّذِيْ أَكْمَلَ لَنَا الدِّيْنَ وَأَتَمَّ عَلَيْنَا النِعْمَةَ وَجَعَلَنَا مُسْلِمِيْنَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيْكَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ اَلْمَبْعُوْثُ رَحْمَةً لِلْعَالَمِيْنَ اللهمّ صَلّ وسّلِّمْ علَى عَبْدِكَ وَرَسُوْلِكَ مُحَمّدِ وعَلى آلِه وأصْحَابِهِ هُدَاةِ الأَنَامِ فى انحاء البلاد. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلا تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلاً سَدِيداً، يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزاً عَظِيماً أمَّا بعْدُ

فَيَآعِبَادَ اللهِ, أُوْصِيْكُمْ وَاِيَّايَ بِتَقْوَى اللهِ وَطَاعَتِهِ فاتقوا الله فيما ائتَمَنَكم من الأزواج الأولاد فإنكم عنهم مسئولون. أَمَّا بَعْدُ
Kaum muslimin jama’ah Jum’ah ingkang dipun rahmati Allah
Mangga kita sesarengan tansah netepi ajrih lan taqwa dateng Allah, kanti tansah netepi lan nuhoni dateng sedaya perintah lan dawuh dawuhipun, saha nebihi sedaya awisanipun. Ampun ngantos kumawantun nilar kwajiban lan nglirwaaken dawuh dawuhipun Allah, lan ugi ampun ngantos kumo wanton nerjang awisanipun Allah. Wonten ing kawontenan kados menapa kemawon, tansah netepana taqwa lan ajrih dateng Allah, supados kita tansah pikantuk rahmat lan kanugerahan, kebahagyaan gesang saking ngarsa Dalem Allah Ta’ala, wiwit ing dunya ngantos dumugining akherat, Amiin.
Para sederek Kaum Muslimin Jama’ah Jum’ah Rahimakumullah
Gebyaripun wulan Ramadlan lan Idul Fitri sampun kita lewati sareng-sareng. Kumandang tadarus Al Qur’an, takbir, sami ngapuro-ngapuronan, silaturrahim, lan ngalor ngidul sami ngagem rasukan ingkang sopan tur nutup aurat. Dereng ngantos telas wulanipun syawal kita sedoyo sampun wangsul maleh marang kemaksiatan-kemaksiatan kita piyambak-piyambak. Al Qur’an sampun jarang kita wahos, kaleh sesami sederek Islam sami ungkur-ungkuran, mbucal omongan fitnah, tukar padu, musuh-musuhan lan ngumbar aurat kados hal ingkang lumrah kita lampahi. Labetipun wulan Ramadlan lan syawal kados namun labet sesaat. Padahal, sakyektosipun Ramadlan punika minangka wulan latihan, wulan syawal punika wulan kita miwiti perjuangan andandani lampah kita ingkang awon, sehingga wulan sak lajengipun kita saget ningkataken amal.
Kaum muslimin jama’ah Jum’ah ingkang dipun rahmati Allah
Lelampahan dosa punika mboten namung nerjang dateng awisan-awisanipun Allah utawi nilar dateng perintah-perintahipun Allah. Ananging mendel lan ridlo dateng kemaksiatan ugi kalebet dosa. Rasulullah shallallahu ‘alaihi wa sallam sampun paring dawuh:
ثَلَاثَةٌ قَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ الْجَنَّةَ مُدْمِنُ الْخَمْرِ وَالْعَاقُّ وَالدَّيُّوثُ الَّذِي يُقِرُّ فِي أَهْلِهِ الْخَبَثَ
“Tigo golongan manusia ingkang Allah haramaken melebet surga inggih punika pecandu khamer, tiyang ingkang durhaka dateng tiyang sepah kaleh lan ad-dayyuts inggih punika kepala rumah tangga ingkang mendel dateng tindakan ingkang mengarah dateng zina ing ndalem keluarganipun.” (HR. Ahmad).
Wonten ing hadits menika, Rasulullah shallallahu ‘alaihi wa sallam paring peringatan tegas bilih Allah ‘Azza wa Jalla ngaramaken surga kagem tigo golongan manusia. Ing antawisipun punika ad-dayuts inggih punika kepala rumah tangga ingkang mendel ngejarake tindakan awon ing dalem keluarga, khususipun keawonan ingkang ngarah dateng perzinaan. Kados pergaulan bebas, ngumbar aurat, ikhtilath (campur baur) antawis tiyang jaler lan wadon ingkang mboten mahram lan sanes-sanesipun. Sedoyo kolo wohu kados sampun dados hal ingkang lumrah lan ugi rumahos mboten dados setunggaling cacat utawi cela kagem piyambake minangka pemimpin keluarga ingkang sak mangke ing dinten kiamat bakal disuwun pertanggungjawaban ing ngarsaning gusti Allah SWT.
Wonten hadits lentunipun, Rasulullah shallallahu ‘alaihi wa sallam paring sabda :
ثَلَاثَةٌ لَا يَنْظُرُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ الْعَاقُّ لِوَالِدَيْهِ وَالْمَرْأَةُ الْمُتَرَجِّلَةُ الْمُتَشَبِّهَةُ بِالرِّجَالِ وَالدَّيُّوثُ
“Tigo golongan manusia ingkang Allah ‘Azza wa Jalla mboten kerso mirsani ing dinten kiamat, inggih punika tiyang ingkang durhaka dateng tiyang sepah kalehipun, tiyang istri ingkang dandan lan nyerupani kados tiyang jaler lan ad-daiyuts.” (HR. Ahmad, an-Nasa’i dan al-Hakim).
Wonten ing kekalih hadits menika, ketingal gamblang bilih kepala rumah tangga kenging resiko ageng kaaling-alingan mlebet suwarganipun Allah. Bahkan saat ngadepi pakewuhing akhirat, Allah SWT mboten kerso mirsani kalayan peningal welas. Sedoyo wohu sebab tiyang jaler mboten tegas lan ketingal ringkeh mboten gadah doyo ing dalem babakan ngemutaken garwo lan putra putrine.
Mekatenlah tiyang jaler minangka kepala rumah tangga gadah peran ingkang ageng sanget ing dalem mbentuk kepribadian garwa lan putra putrine, nopo niku aqidah, ibadah utawi akhlaq. Minangka kaluputan ingkang mboten alit menawi kepala rumah tangga ngejarake garwa lan anak wadone ngumbar aurat ing ndalan ndalan, ngejarake mboten ngagem jilbab, utawi ngagem jilbab ananging nyandang busono ingkang sempit, ketat sehingga ngetingalake bentuk lekuk tubuh sehingga dados tontonan ingkang mboten sahe, dados sasaran zina mata lan saget mancing niat ingkang awon saking tiyang tiyang jaler ingkang manahe gadah penyakit nifaq. Padahal Rasulullah shallallahu ‘alaihi wa sallam sampun paring dawuh:
صِنْفَانِ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لَمْ أَرَهُمَا قَوْمٌ مَعَهُمْ سِيَاطٌ كَأَذْنَابِ الْبَقَرِ يَضْرِبُونَ بِهَا النَّاسَ وَنِسَاءٌ كَاسِيَاتٌ عَارِيَاتٌ مُمِيلَاتٌ مَائِلَاتٌ رُءُوسُهُنَّ كَأَسْنِمَةِ الْبُخْتِ الْمَائِلَةِ لَا يَدْخُلْنَ الْجَنَّةَ وَلَا يَجِدْنَ رِيحَهَا وَإِنَّ رِيحَهَا لَيُوجَدُ مِنْ مَسِيرَةِ كَذَا وَكَذَا
“Kaleh golongan menuso penduduk neraka ingkang dereng nate kulo persani, yaiku sijining kaum ingkang mbeto pecut kados buntut sapi ingkang kelawan pecut menika sami mecuti menuso lan sijining kaum wanita ingkang ngagem busana, ananging wudho, mlaku lenggak lenggok kaleh miringake pundake ugi nambahaken aksesoris ing sirahe kados punuk unta supados dados pusat perhatian, kaum kados mekaten mboten mlebet surga lan mboten bade ngambung gandane suwargo, padahal gandane surga punika saget digondo saking jarak sementen lan sementen.” (HR. Ahmad dan Muslim).
Diparil umpami kepala keluarga punika saget mlebet ing swargo, punapa piyambake lilo lan tegel mirsani garwani ingkang banget ditresnani, anak-anake sing paling disayangi dados penduduk neraka, pisah saking piyambake, bahkan ngambung gandane surga mawon mboten saget?
Lajeng pripun tanggungjawab ipun minangka kepala rumah tangga? Punapa saget angsal kabekjan menawi piyambake nyiak-nyiaake ladang amal ingkang paling caket? Jawabe temtu mboten saget.
Menawi ngejarke mboten ngemutaken kemungkaran mawon di hukumi daiyuts lajeng pripun menawi kepala rumah tangga numbasake rasukan ingkang ngumbar aurat utawi bahkan perintah keluargane supados nglampahi maksiat arupi mbuka aurat. na’uudzubillah min dzalik. Punapa piyambake mboten nate mireng dawuhipun Nabi shallallahu ‘alaihi wa sallam:
مَنْ دَعَا إِلَى هُدًى كَانَ لَهُ مِنْ الْأَجْرِ مِثْلُ أُجُورِ مَنْ تَبِعَهُ لَا يَنْقُصُ ذَلِكَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَيْئًا وَمَنْ دَعَا إِلَى ضَلَالَةٍ كَانَ عَلَيْهِ مِنْ الْإِثْمِ مِثْلُ آثَامِ مَنْ تَبِعَهُ لَا يَنْقُصُ ذَلِكَ مِنْ آثَامِهِمْ شَيْئًا
“Sinten tiyang ingkang ngajak miderek pituduhe Allah ‘Azza wa Jalla, mongko piyambake angsal ganjaran kados ganjarane tiyang-tiyang miderek dateng pengajake, tanpa ngurangi kedik mawon ganjarane tiyang kala wohu. Sinten tiyang ingkang ngajak tumindak sesat, mongko piyambake angsal dosa kados dosane tiyang-tiyang miderek dateng pengajake, tanpa ngurangi kedik mawon dosane tiyang kala wohu.” (HR. Muslim dan Ahmad).
Pundi ingkang kita pilih kagem kita piyambak? Enggal-enggal ngajak kesahenan? punopo justeru tanpa sadar njerumusake putra putri kita ingkang minangka aset utawi celengan ingkang mboten kaetang regine? Kanti ngejarake garwa lan putra putri kita tanpa paring arah utawi paring fasilitas gadget, game kekerasan, tayangan sinetron, lagu-lagu umbar nefsu dados gurune tanpa pengawasan lan pengarahan saking kita.
Tanpa pembinaan ingkang sahe, tangeh lamun putra putri kita saget dados putra-putri ingkang sholeh lan sholehah. Tiyang sepah ingkang nandur, tiyang sepah ugi ingkang ngunduh hasile. Nandur sahe bakal ngunduh sahe, nandur awon ugi sak mangke bakal ngunduh awon. Pakulinan anak nglampahi maksiat namung nambah-nambahi dosa-dosa kita, bahkan dados aib tiyang sepuh wekdal taksih sugeng utawi sakmangke menawi kita sampun tilar dunyo.
Tiyang sepah pundi ingkang tego ngejarake lan nilarake anak-anake sibuk dolanan nalikane wonten kebakaran? Temtu nurani tiyang sepah ingkang taksih sehat mboten lilo menawi putrane kobong geni dunyo, nopo maleh genineng neraka ingkang panase tikel matikel.
Mugi mugi kita sedoyo angsal taufik pitulung saking Allah anggen kita ngrumat lan ngramut putra-putri kita utamine anak wadon kanti sabar, sehingga kita saget nikmati hasil ipun ing wekdal sepuh kita utawi wekdal kita sampun ninggalake dunyo. Amin.
بسم الله الرحمن الرحيم يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدَادٌ لا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ
باَرَكَ اللهُ لِيْ وَلكمْ فِي القُرْآنِ العَظِيْمِ, وَنَفَعَنِيْ وَإِيّاكُمْ بِما فيه من الآياتِ والذِّكْرِ الحَكِيْمِ. أَقُوْلُ قَوْلِى هَذَا فَاسْتَغْفِرُوْهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ, وَقُلْ رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِيْنَ

KHUTBAH KEDUA
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى فَضْلِهِ وَإِحْسَانِهِ وَأَشْكُرُهُ عَلَى تَوْفِيْقِهِ وَامْتِنَانِهِ وَأَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيْكَ لَهُ تَعْظِيْماً لِشَأْنِهِ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ وَمَنِ اهْتَدَى بِهُدَاهُ وَتَمَسَّكَ بِسُنَّتِهِ وَسَلَّمَ تَسْلِيْماً كَثِيْراً .أَمَّا بَعْدُ فَياَ اَيُّهَا النَّاسُ اِتَّقُوااللهَ فِيْمَا اَمَرَ وَانْتَهُوْا عَمَّا نَهَى وَاعْلَمُوْا اَنَّ اللهّ اَمَرَكُمْ بِاَمْرٍ بَدَأَ فِيْهِ بِنَفْسِهِ وَثَـنَى بِمَلائِكَتِهِ بِقُدْسِهِ وَقَالَ تَعاَلَى اِنَّ اللهَ وَمَلآئِكَتَهُ يُصَلُّوْنَ عَلىَ النَّبِى يآ اَيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْا صَلُّوْا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوْا تَسْلِيْمًا. وَاعْلَمُوْا أَنَّ أَصْدَقَ الحَدِيْثِ كَلَامُ اللهِ، وَخَيْرَ الهُدَى هُدَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَشَرَّ الأُمُوْرِ مُحْدَثَاتُهَا، وَكُلَّ مُحْدَثَةٍ بِدْعُةٌ، وَكُلَّ بِدْعَةٍ ضَلَالَةٌ، وَعَلَيْكُمْ بِالْجَمَاعَةِ فَإِنَّ يَدَ اللهِ عَلَى الجَمَاعَةِ .
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى سيدنا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ سيدنا مُحَمَّدٍ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى سيدنا إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ سيدنا إِبْرَاهِيْمَ، وَبَارِكْ عَلَى سيدنا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ سيدنا مُحَمَّدٍ كَمَا بَارَكْتَ عَلَى سيدنا إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ سيدنا إِبْرَاهِيْمَ إِنَّكَ حَمِيْدٌ مَجِيْدٌ. وَارْضَ اللَّهُمَّ عَنِ الخُلَفَاءِ الرَّاشِدِيْنَ اَلْأَئِمَّةَ المَهْدِيِيْنَ؛ أَبِيْ بَكْرِ الصِّدِّيْقِ، وَعُمَرَ الفَارُوْقِ، وَعُثْمَانَ ذِيْ النُوْرَيْنِ، وَأَبِيْ الحَسَنَيْنِ عَلِي ابن أبي طالب, وَارْضَ اللَّهُمَّ عَنِ الصَّحَابَةِ أَجْمَعِيْنَ وَعَنِ التَّابِعِيْنَ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّيْنَ، وَعَنَّا مَعَهُمْ بِمَنِّكَ وَكَرَمِكَ وَإِحْسَانِكَ يَا أَكْرَمَ الأَكْرَمِيْنَ.
اَللَّهُمَّ أَعِزَّ الإِسْلَامَ وَالمُسْلِمِيْنَ اَللَّهُمَّ انْصُرْ مَنْ نَصَرَ دِيْنَكَ وَكِتَابَكَ وَسُنَّةَ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، اَللَّهُمَّ انْصُرْ إِخْوَانَنَا المُسْلِمِيْنَ المُسْتَضْعَفِيْنَ فِي كُلِّ مَكَانٍ، اَللَّهُمَّ كُنْ لَنَا وَلَهُمْ حَافِظاً وَمُعِيْنًا وَمُسَدِّداً وَمُؤَيِّدًا،
اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَا وَلِوَالِدَيْنَا وَلِلْمُسْلِمِيْنَ وَالمُسْلِمَاتِ وَالمُؤْمِنِيْنَ وَالمُؤْمِنَاتِ اَلْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَالْأَمْوَاتِ. اَللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ حُبَّكَ، وَحُبَّ مَنْ يُحِبُّكَ، وَحُبَّ العَمَلَ الَّذِيْ يُقَرِّبُنَا إِلَى حُبِّكَ. اَللَّهُمَّ زَيِّنَّا بِزِيْنَةِ الإِيْمَانِ وَاجْعَلْنَا هُدَاةَ الْمُهْتَدِيْنَ. اَللَّهُمَّ اصْلِحْ ذَاتَ بَيْنِنَا وَأَلِّفْ بَيْنَ قُلُوْبِنَا، وَاهْدِنَا سُبُلَ السَّلَامِ، وَأَخْرِجْنَا مِنَ الظُلُمَاتِ إِلَى النُّوْرِ. اَللَّهُمَّ آتِ نُفُوْسَنَا تَقْوَاهَا، وَزَكِّهَا أَنْتَ خَيْرَ مَنْ زَكَّاهَا، أَنْتَ وَلِيُّهَا وَمَوْلَاهَا. اللهُمَّ ادْفَعْ عَنَّا الغلاء واْلبَلاَءَ وَاْلوَبَاءَ والفحشاء وَالزَّلاَزِلَ وَاْلمِحَنَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ عَنْ بَلَدِنَا اِنْدُونِيْسِيَّا خآصَّةً وَسَائِرِ اْلبُلْدَانِ اْلمُسْلِمِيْنَ عآمَّةً يَا رَبَّ اْلعَالَمِيْنَ. رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ.
عباد الله، إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنْ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ فاذكروا اللهَ العظيم يذكرْكم، واشكُروه على نعمِه يزِدْكم، واسألوه من فضله يعطكم ولذِكْرُ اللهِ أكبرُ، واللهُ يعلمُ ما تصنعون
 

Tuesday, July 26, 2016

KH. MA'RUF IRSYAD DAN AMANAH PINJAMAN SEPEDA OTHEL

Views :
yai-ma'ruf-irsyadAda empat madrasah di Kudus yang hanya menerima khusus siswa atau khusus siswi. Madrasah TBS dan Qudsiyyah seluruh siswanya laki-laki, sementara Madrasah Banat dan Mu’allimat hanya menerima siswi, santri menara perempuan.
Betul memang, kewajiban menuntut ilmu tidak hanya bagi laki-laki maupun perempuan saja, namun dalam rangka mencegah ikhtilath (bercampurnya laki-laki dan perempuan), empat madrasah dengan pelajar berjumlah ribuan itu, memiliki kebijakan khusus seperti di pesantren pada umumnya.
Adalah KH. Ma’ruf Irsyad (Alm), sosok ulama alumni Madrasah TBS Kudus yang dituakan di empat madrasah tersebut. Semasa hidupnya, Kiai Ma’ruf mengajar di TBS, Qudsiyah, Banat dan Mu’allimat.
Ada kisah menarik yang dapat kita ambil hikmahnya tentang wirai ulama pengasuh Ponpes Raudlatul Muta’allimin tersebut. H. A. Muttaqin, Waka Kesiswaan MTs NU TBS Kudus menceritakan pernah mengundang ceramah Kiai Ma’ruf dalam sebuah acara di TBS.
Karena masih jam mengajar di Madrasah Muallimat, Muttaqin menjemput Kiai Ma’ruf ke madrasah khusus siswi itu. Sepeda onthel yang biasa dipakai Kiai Ma’ruf ditinggal di madrasah tersebut selama acara.
Usai ceramah, Muttaqin menawarkan kendaraan untuk mengantar pulang ke Kiai Ma’ruf ke rumah. Itu dilakukan agar Kiai tidak repot membawa pulang sepeda yang masih terparkir di Madrasah Mu’allimat itu. Rumah Kiai Ma’ruf di Janggalan memang cukup dekat dengan Madrasah TBS, dan kalau harus ke Mu’allimat dulu mengambil sepeda onthel tentu repot kata Muttaqin.
Tawaran Muttaqin agar sepeda onthel tersebut diambil olehnya, diantar ke rumah, ternyata dijawab oleh Kiai Ma’ruf, “jangan, antar kembali ke Mu’allimat saja. Onthel itu pinjaman saudara saya untuk keperluan saya mengajar. Kalau kamu naiki untuk dikembalikan ke rumah berarti saya meminjamkan barang pinjaman tanpa izin pemiliknya. Repot sedikit tidak apa yang penting tidak dosa”.
Kiai Ma’ruf Irsyad adalah teladan bagi santri menara di Kudus, utamanya di empat madrasah besar tersebut.  Ia tidak mudah meminjamkan barang pinjaman tanpa izin pemiliknya. Allah yarham. (smc-777)

Source: santrimenara.com